بررسی مهارتهای تفکر انتقادی در دانشجویان پزشکی شیراز

مقدمه: تفکر انتقادی توانایی و قابلیتی است که بر پایه آن فراگیر تنها پس از دریافت مفاهیم کلیدی مطرح شده توسط استاد، طی یک فرآیند ذهنی فعال به اهداف تعیین شده آموزشی دست می یابد. این توانایی سبب افزایش به یادداری مطالب دریافت شده توسط دانشجویان شده و مفاهیم اصلی که هدف آموزش بوده اند را به روشنی در اختیار فراگیر قرار می دهد. هدف این مطالعه تعیین وضعیت مهارت تفکر انتقادی در دانشجویان پزشکی و مقایسه این مهارت در دانشجویان پزشکی مقاطع بالینی بود. روش کار: این مطالعه بر روی 150 دانشجوی پزشکی مشغول به تحصیل در شیراز، 3 گروه کارورز سال آخر، کارورز سال ششم و کار آموز که به روش تصادفی – طبقه ای انتخاب شدند، انجام شد و با استفاده از پرسشنامه کالیفرنیای ب، توانایی تفکر انتقادی آنان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج این تحقیق نشان دهنده ضعیف بودن دانشجویان پزشکی شیراز در بهره گیری از قابلیت های تفکر انتقادی بود. طی این مطالعه تنها توانایی استنباط اینترن ها به شکل معنی داری از دو گروه دیگر بالاتر بود و دو گروه دیگر در زمینه های مختلف تقریبا مشابه همدیگر بودند. در ضمن توانایی استنباط دانشجویان مرد اندکی بالاتر از دانشجویان زن ارزیابی شد. نتیجه گیری: این نتایج بازگوکننده این مطلب مهم هستند که توانایی ها و قابلیت های دانشجویان به موازات بالاتر رفتن مقطع تحصیلی آنان افزایش نمی یابند. لازم است سیاستگزاران، برنامه ریزان و مدیران آموزشی با اصلاح برنامه آموزشی و فراهم آوردن امکانات و محیط آموزشی مناسب، بخصوص در آموزش بالینی، در تقویت تفکر انتقادی دانشجویان رشته پزشکی گام بردارند.